در خلال دهه 80 – 1970 فقط درباره گسترش بیابان‌ها، کاهش جنگل‌ها و کمبود چوب مورد استفاده برای مصارف سوختنی نگرانی‌هایی وجود داشت، ولی دهه بعدی 90 – 1980، اقلام تازه‌ای به فهرست قبلی اضافه شد که از این میان می‌توان به باران‌های اسیدی، حفره لایه اوزون، گرم شدن تدریجی کره‌زمین -اثر گلخانه‌ای- و مواد زائد خطرناک اشاره کرد.
برای گذر از این خطر و حفظ منابع طبیعی و محیط زیست باید به قوانین تعیین شده توسط دولتها و سازمان‌های حامی محیط زیست احترام گذاشت؛ زیرا رابطه مستقیمی با سلامت انسان و زندگی بهینه او دارند.
یکی از بهترین روش‌ها برای حفظ محیط زیست و منابع طبیعی، کاهش تولید زباله توسط شهروندان است. موضوع زباله نیازمند فرهنگسازی پایه‌ای و اساسی است و برای نیل به این مهم باید پروسه طولانی‌مدت آموزش و در عین حال مشارکت شهروندان سپری شود.
در این میان آموزش و فرهنگسازی به قشر کودک از اهمیت بی‌شماری برخوردار است، زیرا که رده سنی کودکان، بسیار آموزش‌پذیر است و همچنین آموزش در این سنین بسیار ماندگار است.
آموزش در مهدکودک‌ها و مراکز پیش‌دبستانی، از طریق استفاده از ابزار کمک آموزشی و تشویقی مانند (مدادرنگی، دفتر) مخصوص این سنین است. مشارکت شهروندان یکی از اصلی‌ترین اصول حفظ منابع طبیعی و حفظ محیط‌زیست است و داشتن شهری پاکیزه و سالم، آینده‌ای بهتر برای خودشان و نسل‌های بعدی است. به خاطر داشته باشیم که با کاهش تنها 10درصد تولید زباله منازل، می‌توان هر ساله دو مرکز فرهنگی تاسیس کرد.
